En daar is dan mijn eerste blog als eigenaar van AMbitious Advies & Training. Van anderen kreeg ik de tip om gewoon te beginnen. En dat is dan ook wat ik van plan ben. Schrijven over zaken waarover ik me verbaas en natuurlijk wat ik beleef als startende zelfstandige.

Vorige week zat ik in een training toen het gesprek ging over waarom iemand gewoon niet een vraag stelde bij het oefenen van een gesprek. Voor mij een trigger om mijn eerste blog te schrijven over het stellen van vragen.

Uit recent onderzoek is gebleken dat peuters gemiddeld 288 vragen per dag stellen. Des te ouder kinderen worden des te minder vragen zij ook stellen. Op 9 jarige leeftijd stellen kinderen toch nog altijd 144 vragen met als doel hun kennis uit te breiden. Alhoewel de aantallen vragen afnemen neemt de complexiteit ervan steeds toe. Als ouder moet je dus steeds vaker bekennen dat je het antwoord niet weet maar het kan natuurlijk ook dat je het antwoord (nog) niet wil geven.

Ander onderzoek kwam onlangs met een gemiddelde van 10 vragen per dag voor volwassenen. Blijkbaar worden wij geconditioneerd om steeds minder vragen te stellen. Om ons te verbazen over waarom dingen gaan zoals ze gaan. Thuis, maar ook zeker op het werk. In mijn praktijk spreek ik vaak managers en medewerkers die hun werk zodanig zijn gewend dat ze zelf niet kritisch meer kunnen kijken. Of mensen die hetzelfde werk uitvoeren maar nooit met elkaar in gesprek zijn over de manier waarop zij het werk uitvoeren. Zij blijven dan  altijd op hetzelfde manier hun werk uitvoeren, totdat iemand aangeeft dat het anders moet. Best raar, dat iemand als ervaringsdeskundige zich niet (meer) afvraagt hoe het beter kan. Wat is er gebeurd waarom iemand zich niet meer afvraagt waarom het werk op een bepaalde manier wordt uitgevoerd. Of het stellen van een vraag om iets beter te begrijpen? Alsof je niet mag toegeven dat je iets niet weet. Of nog erger, de aanname doen, dat we het wel weten, terwijl er zo vaak sprake is van verschillende beeldvorming.

In mijn rol als adviseur stel ik dan ook als eerste die vraag. Waarom? En als het antwoord mij onvoldoende helder is stel ik opnieuw de waarom vraag. Net zo lang totdat we een grondoorzaak hebben gevonden. Maar waarom heb je daar eigenlijk een adviseur voor nodig? Ik vind dat je als medewerker of manager hier zelf ook een belangrijke rol in hebt. Bespreek dit met elkaar. Waarom doen we dat eigenlijk niet? Wat houdt ons nu tegen? Zo simpel, maar tegelijkertijd zo lastig. Want waar kinderen geen drempels zien om de vraag te stellen, beelden wij die als volwassenen vaak in. Doorvragen zou namelijk misschien wel als lastig, vervelend of betweterig kunnen worden ervaren.

In werkelijkheid leidt het stellen van de waarom vraag vaak tot een verbetering voor de klant, het bedrijf maar ook zeker voor de medewerker. En reken maar dat een klant zich wel afvraagt waarom het aanvragen van een product of het behandelen van een vraag of klacht zo lang moet duren. En dan is het meestal te laat. Klanten beginnen zich erover te irriteren en beklagen zich erover via social media.

Ik wil jullie dan ook uitdagen om morgenochtend als je begint met werken jezelf de vraag te stellen waarom je begint zoals je begint. Waarom zul je jezelf afvragen? Precies, dat bedoel ik.